Truong Han Sieu është Thang Phu, i lindur në fshatin Phuc Am, rrethi Yen Khanh, tani në lagjen Phuc Thanh, qyteti Ninh Binh, provinca Ninh Binh. Ai ishte një mandarin gjatë katër mbretërve Tran, nga mbretërimi i Tran Anh Tong, Tran Minh Tong dhe Tran Hien Tong deri në mbretërimin e Tran Du Tong. Për shkak të karakterit të tij të drejtë dhe edukimit të thellë, Truong Han Sieu ishte i besuar nga mbretërit Tran dhe i respektuar nga populli. Pas vdekjes së tij, ai u adhurua në Tempullin e Letërsisë, Hanoi.
Gjatë dobësimit të dinastisë Tran, mbretërit post-Tran ishin të zhytur në fitoren e babait të tyre, duke u shqetësuar vetëm për të luajtur dhe për t’u kënaqur, por duke harruar përgjegjësinë për të ringjallur vendin. Gjatë një udhëtimi në Bach Dang, një degë e lumit Kinh Thay derdhet në det midis Quang Ninh dhe Hai Phong, një vend i famshëm historik ku ushtria jonë mposhti dy herë pushtuesit mongolë – Nguyen, Truong Han Sieu thjesht i mungojnë heronjtë e vjetër, ndjehen dhe krenarë. , ka shkruar kënga “Phu Bach Dang River” me karaktere kineze. Kjo vepër konsiderohet si një nga më të mirat në letërsinë mesjetare.
Përmbajtja e artikullit Lumi Phu Bach Dang shpreh patriotizmin dhe krenarinë kombëtare të autorit përballë fitoreve të shkëlqyera të ushtrisë dhe popullit Tran në lumin Bach Dang, dhe në të njëjtën kohë vlerëson traditën e paepur heroike të kombit.Vietnam. Nëpërmjet mbajtjes së rolit dhe pozitës së njeriut në histori, dhe përkrahjes së moralit të drejtë, vepra përmban mendime të thella humaniste. Artikulli është i mbushur me krenari kombëtare, i mbushur me nostalgji dhe shpreh filozofinë e transformimit dhe rrotullimit të Krijuesit.
Bai phu është një lloj trupi i pasur i lashtë, karakteristikat e të cilit janë si një këngë e gjatë, prozë dhe prozë e ndërthurur me njëra-tjetrën. Personazhet e ftuar monologë dhe dialogë me pleqtë buzë lumit. Dy strofa gjashtëkëndore luajnë rolin e mbylljes së poezisë. Fillimi i artikullit është ndjenja e personazhit të ftuar përballë peizazhit madhështor të lumit Bach Dang.
Është frymëzimi historik i një njeriu me shpirt të lirë dhe liberal. Personazhi kryesor i ftuar është autori i cili është objektivizuar si një artist që i pëlqen të udhëtojë, i pëlqen peizazhet natyrore dhe gjithashtu është i apasionuar pas mësimit të historisë heroike të kombit. Me një stil shkrimi flakërues dhe të ekzagjeruar, autori ka nxjerrë në pah interesin e personazhit lirik për të udhëtuar nëpër male dhe përvojën dhe njohuritë e shumta:
Të ftuarit kanë djem:
Lundroni dhe luani me erën,
Surfing në pishinë duke luajtur hënën e zhytur.
Së shpejti trokitni në varkë për të pritur Nguyen, Tuong,
Vizitë pasdite në Vu Huyet.
Cuu Giang, Ngu Ho, Tam Ngo, Bach Viet,
Ku shkojnë njerëzit, ku nuk e dinë.
Laguna Van Mong përmban disa qindra në stomak, e cila është gjithashtu shumë.
Por katër drejtimet janë ende serioze.
Bukuria e katër drejtimeve shprehet përmes artit të renditjes së monumenteve të famshme. Lloji i parë i emrit të vendit ka një natyrë konvencionale dhe simbolike të marrë nga librat e historisë kineze. Autori i viziton këto peizazhe kryesisht me libra dhe me imagjinatën e tij: Nguyen, Tuong, Vu Huyet, Cuu Giang, Ngu Ho, Tam Ngo, Bach Viet… Lloji i dytë janë vendet e njohura.të vendit që autori ka vizituar si p.sh. : Porta Dai Than, skela Dong Trieu, lumi Bach Dang… Pamja natyrore e zonës së lumit Bach Dang shfaqet herë pas here para syve të autorit:
Përmes portës Dai Than, përballë skelës Dong Trieu,
Në lumin Bach Dang, varka noton në një drejtim.
Valët janë mijëra milje të gjata,
Bisht i mrekullueshëm i hemorroideve në një ngjyrë.
Qielli është një ngjyrë, peizazhi është tre vjeshta.
Duke u rikthyer në fushën e vjetër të betejës, ku u regjistruan shumë fitore të lavdishme në fund të vjeshtës, autori pa se peizazhi natyror nuk kishte ndryshuar, por ishte ende i ftohtë dhe i egër, kështu që ngrohte zemrën. qafa:
Bregu është afër kallamishteve, skela është e shurdhër.
Lumi fundos shtizat e thyera, tumat plot eshtra të thata.
E trishtuar për shkak të skenës tragjike, duke qëndruar në vend për një kohë të gjatë.
Më vjen keq që heroi mungon,
Fatkeqësisht, gjurmët e brazdës kanë mbetur ende!
Koha e paqëllimshme, mizore ka zbehur gjurmët historike, duke i bërë zemrat e njerëzve të qetë dhe soditëse. Mysafirët zhyten në një humor nostalgjik kur pleqtë vijnë nga larg për të trembur të ftuarit dhe për t’u kthyer në të tashmen. Beteja historike detare në lumin Bach Dang në të kaluarën u tregua me emocion nga pleqtë për të ftuarit.
Nëse në paragrafin 1, i ftuari është autori, në paragrafin 2, pleqtë janë një imazh kolektiv, që duket se krijojnë pamjen natyrale të një bisede. Këta mund të jenë njerëz lokalë që autori i takon rrugës, ose mund të jenë personazhe të autorit imagjinar për të shprehur ndjenjat e tij në mënyrë më objektive.
Me një qëndrim entuziast dhe mikpritës, pleqtë u treguan të ftuarve për fitoren e Trung Hung, shenjtorit të dytë të kapur O Ma, për betejën e Ngo Lord për të shkatërruar Hoang Thao, fitoret e lavdishme të ushtrisë dhe popullit tonë në lumin Bach Dang. Betejat riprodhohen nga Ngo Quyen në Tran Hung Dao. Kjo tregon se në atë kohë kombi ynë ka pasur gjithmonë përballje me pushtuesit e veriut dhe vendi ka qenë në rrezik herë pas here, me mijëra kile flokë të varura.Pleqtë rrëfenin ecurinë e çdo beteje. Ushtria jonë dhe armiku që në fillim kishin përqendruar forca të mëdha për një betejë vendimtare deri në vdekje. Arti i luftimit ka nxjerrë në pah atmosferën e zjarrtë të betejës:
Varkat e shumë skuadrave, shpirtrat që fluturojnë,
Tigri me gjashtë krahë, shpata e ndritur,
Beteja fitohet dhe humbet,
Barrikada veri-jug kundërshtoi.
Është një përballje jo vetëm nga forca, por edhe nga vullneti: ushtria dhe populli ynë me patriotizëm dhe forcë të drejtë; Ushtria e armikut është kaq e fuqishme me shumë hile të djallit. Kjo është arsyeja pse beteja u ndez:
Dielli dhe hëna duhet të jenë të zbehta,
Qielli është gati të ndryshojë.
Këto janë imazhe madhështore të shtatit kozmik, të vendosura në pozicione të kundërta: dielli dhe hëna / e errët, qielli dhe toka / ndryshimi, duke sinjalizuar një tërmet dhe luftë detare. Shkaku i asaj përballjeje të ashpër ishte skema tinzare e pushtuesve të Veriut, megjithëse ishin të ndryshëm në kohë, por të bashkuar në qëllimin e grabitjes së Dai Viet-it duke:
Shikoni:
Kublai është i fortë, Liu Gong është një gënjeshtar.
Mendimet për të hedhur një kamxhik një herë,
Zhduk katër mbretëritë e Jugut!
Autori vë në dukje fuqinë e frikshme të ushtrisë juanike – një forcë jashtëzakonisht elitare nën komandën e Kublai Khan, dhe gjithashtu kujton historinë e mbretërimit të Ngo Quyen, Luu Cung, ose mbreti i Hanit të Jugut, krijoi mashtrime për të synuar pushtimin e Jugut . Historia e Bo Kien nga shteti Qin, kur ai udhëhoqi trupat e tij për të sulmuar vendin e Tanit, mburrej: “Ashtu si trupat tona, vetëm hedhja e kamxhikut të kalit në lumë mund të ndalojë ujin”.
Autori e huazoi këtë ide për të thënë se ushtritë pushtuese më parë dhe tani, të gjitha duke u mbështetur në gjeneralë të fortë, mendonin me arrogancë se me vetëm një betejë, të katër mbretëritë mund të mposhten dhe shteti i Jugut të pushtohet. Por ata nuk prisnin që fuqia “Sat That” e ushtrisë dhe njerëzve Tran të mbështetej nga qielli dhe toka:
Por:
Qielli është gjithashtu i hirshëm,
Të jashtëligjshëm deri në fund!
Duke përdorur alegori dhe retorikë, autori e krahasoi në heshtje fitoren në lumin Bach Dang me betejat detare më tingëlluese në historinë e Veriut:
Ndryshe nga më parë:
Në betejën e Xich Bich, ushtria e Cao Cao shpërndau hirin fluturues,
Beteja e He Phi, armiku i Bo Kien vdiq plotësisht.
Imazhi i detajuar i hirit të shpërndarë dhe plotësisht të vdekur thekson natyrën e ashpër të betejës dhe humbjen katastrofike të armikut. Sipas ligjeve të qiellit dhe tokës, në fund, të drejtët do të fitojnë, dhe zuzarët do të humbasin rrugën e tyre dhe do të poshtërohen përgjithmonë:
Deri më tani, uji i lumit ka rrjedhur përgjithmonë,
Por poshtërimi i armikut nuk mund të lahet!
Rikrijim i meritave, mijëra lëvdata të lashta.
Imazhi: Deri tani uji, megjithëse lumi rrjedh, është në kontrast me imazhin, por poshtërimi i armikut nuk mund të lahet. Poema është sa realiste dhe krijon krahasime interesante. Uji vazhdoi të largohej, koha kaloi, skena e vjetër ndryshoi, por komplotet e pushtimit dhe disfatës së armikut janë përgjithmonë të pashlyeshme. Ishte një mësim i shtrenjtë për t’u zgjuar nga ambicia e pakuptimtë e agresionit. Veç kësaj, vargjet e mësipërme pohojnë edhe forcën e madhe dhe krenarinë e thellë kombëtare të fituesve.
Qëndrimi dhe toni i të moshuarve teksa tregojnë për veprën e Bach Dang janë plot krenari, emocione frymëzuese për autorin. Rrëfimi nuk është i gjatë, por konciz, konciz, por i përgjithshëm, por megjithatë i kujton gjallërisht ngjarjet dhe atmosferën e betejës. Fjalitë në këtë paragraf janë të ndryshme në gjatësi, por të gjitha kanë një tingull të fortë dhe heroik. Pas historisë së betejës është komenti i pleqve për fitoren në lumin Bach Dang, duke specifikuar arsyet pse ne fituam dhe armiku humbi:
Megjithatë: Meqenëse ekziston universi, ka pasur Jiangshan.
Vërtet: Qielli dhe toka japin vende të rrezikshme,
Gjithashtu faleminderit: Talenti e mban thirrjen të sigurt.
Kjo strofë kujton ndjenjën e sovranitetit dhe pavarësisë së vendit që u parashtrua dhe u afirmua në poezinë Than të Ly Thuong Kiet. Një tokë lumenjsh dhe malesh të Jugut ekziston në mënyrë të pavarur pranë vendeve të Veriut, e cila përvijohet qartë në librin e Troit (Pa dyshim fati në parajsë).
Vazhdon të afirmohet koncepti i marrëdhënies Qiell – Tokë – Njeriu (Qielli – Tokë – Njeriu). Në të cilin, qielli dhe toka e vështirë luajnë një rol të rëndësishëm, por është njeriu ai që është subjekt në kauzën e mbrojtjes së vendit: Talenti mban telefonatën. Njerëzit që bëjnë fitoren këtu janë shembuj besnikë, talentë të shquar:
Cila shoqatë është e barabartë me repartin Manh Tan: si mbreti i familjes Lu,
Çfarë beteje është e barabartë me betejën e Duy Thuy: si nacionalisti i familjes Han.
Ja fitorja e madhe e Bach Dang,
Sepse mbreti e konsideron armikun si të qetë.
Aroma mbetet përgjithmonë, birra e gojës nuk konsumohet.
Fakti që Hung Dao Dai Vuong Tran Quoc Tuan mbajti një takim gjeneralësh dhe princash në skenën Binh Than ishte i ngjashëm me murgun La Vong, i cili ishte nga dinastia An, e ndihmoi mbretin Vu të mblidhte ushtritë e shteteve vasalë në Manh Tan. dhe shkatërro Mbretin Tru.Mizor; si nacionalisti Han Tin, një dinasti Han, e ndihmoi Luu Bangun të mposhtte ushtrinë Qi në Duy Thuy.
Burimi i fitores së madhe në Bach Dang ishte mençuria e liderit. E vërteta është se pas dy humbjeve, në vitin 1287 pushtuesit Nguyen pushtuan përsëri vendin tonë. Mbreti Tran Nhan Tong pyeti Tran Quoc Tuan: “Si erdhi armiku?”. Hung Dao Dai Vuong tha: “Këtë vit ne luftojmë armikun në kohën e lirë”. Mënyra për të parë pozicionin e armikut që luftohet lehtë nuk është një qëndrim subjektiv, por bazohet në talentin strategjik dhe besimin në forcën e të gjithë popullit dhe përvojën e dy luftërave të mëparshme të rezistencës. Është një thënie, një detaj i realitetit që ka hyrë përgjithmonë në letërsi, duke treguar shpirtin dhe shpirtin e Dong A dhe staturën e një kombi heroik.
Dy këngët në fund janë krenaria e maleve dhe lumenjve madhështor të shoqëruar me bëmat historike dhe shprehin konceptimin e autorit për faktorin vendimtar në kauzën e luftimit dhe të mbrojtjes së vendit, që është populli. Kënga e parë është komenti i pleqve me kuptimin e përmbledhjes, i vlefshëm si një deklaratë e së vërtetës: njerëz të paskrupull si Luu Cung vdesin, dhe heronj si Ngo Quyen dhe Tran Hung Dao është i famshëm për perënditë e lashta:
Lumi Dang është një rrip i gjatë,
Valë të mëdha vërshojnë drejt pellgut të Lindjes
Të padrejtët vdesin,
Mijëra të ardhura vetëm heronj ruajnë emrin e tyre.
Në këngën e dytë, autori vlerëson talentin e jashtëzakonshëm të mbretërve Tran, të cilët me mençuri i drejtuan gjeneralët e tyre për të bërë një fitore të lavdishme në historinë e mbrojtjes kombëtare të kombit dhe pohon edhe një herë rolin e madh që luajti dinastia Tran dhe vendimet njerëzore në luftë. :
I ftuari gjithashtu vazhdoi të këndonte se:
Heroi i dy shenjtorëve,
Lumi këtu lan armaturën disa herë.
Lufta është përgjithmonë e prishur dhe paqësore.
Sepse aty ku toka është e rrezikshme, virtyti i tij është i lartë.
Lumi Phu Bach Dang është kulmi artistik i pasurisë së letërsisë vietnameze në Mesjetë: kompozim i thjeshtë por tërheqës, plan urbanistik i ngushtë, shkrim fleksibël, imazhe të gjalla artistike të mbushura me filozofi, arsye. Fjalët janë të dyja solemne, bujare, të qeta dhe seksi. Natyra monumentale e kartës pasqyrohet në frymëzimin e pasur historik, duke i bërë jehonë fitores kumbuese, në gjurmët që lidhen me lumin e famshëm.
Mund të konsiderohet se lumi Phu Bach Dang është një vepër tipike letrare e dinastive Ly-Tran. Bai Phu ka treguar patriotizëm dhe krenari për traditën e paepur heroike dhe traditën e shkëlqyer morale dhe etike të kombit vietnamez.